Nie można uznać za oczywistą omyłkę pisarską rozbieżności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia, a uzasadnieniem. Takie błędy nie podlegają sprostowaniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Rady do Spraw Uchodźców odmawiającą udzielenia naszej klientce statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej i pobytu tolerowanego (wyrok z 17 listopada 2014 r., IV SA/Wa 1257/14). W zaskarżonej decyzji organ II instancji popełnił liczne błędy wskazujące na brak indywidualnego rozpatrzenia sprawy. W sentencji oraz uzasadnieniu decyzji podano błędną datę urodzenia cudzoziemki, błędną sygnaturę decyzji organu I instancji, a ponadto w jej uzasadnieniu przekopiowano istotne fragmenty z uzasadnienia sporządzonego w innej sprawie. Organ w uzasadnieniu decyzji przytoczył nieadekwatny stan faktyczny.
Sąd zaznaczył, że w sprawie tej nie doszło do oczywistej omyłki. Wskazał, że „oczywista omyłka pisarska to widoczne, wbrew zamierzeniu organu niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylna pisownia, widocznie niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów. Inne oczywiste omyłki – to omyłki stojące na równie z błędami pisarskimi, polegające na tym, że w decyzji wyrażono treść, która widocznie jest niezgodna z myślą organu, a została wpisana przez przeoczenie, tj. niewłaściwy dobór słowa. Natomiast gdy zaistniały rozbieżności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia a uzasadnieniem, wyrażającym wolę organu, to owe błędy sprostowaniu nie podlegają jako wady (błędy i omyłki) istotne.”
WSA w Warszawie stwierdził, że przy tak skonstruowanej decyzji można mieć wątpliwości czy to indywidualna sprawa cudzoziemki została rozpatrzona.
Stowarzyszenie Interwencji Prawnej, jako organizacja społeczna, brało udział w postępowaniu przed WSA w Warszawie.