Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że świadczenie 300+ przysługuje osobom ubiegającym się o udzielenie ochrony międzynarodowej. Niestety w związku z wadliwością przepisów sprawy takie będą musiały być każdorazowo rozstrzygane przez sądy. Organ administracji nie może bowiem samodzielnie uznać niezgodności rozporządzenia z ustawami oraz Konstytucją.

Wyrokiem z dnia 18 maja 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. I OSK 2734/19) oddalił skargę kasacyjną Prezydenta m.st. Warszawy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2019 r. (sygn. I SAB/Wa 49/19) dotyczącej odmowy świadczenia dobry start, tzw. 300+. NSA wskazał, że rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu “Dobry start” wykracza poza zakres delegacji ustawowej. W konsekwencji § 2 rozporządzenia narusza także art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Oznacza to, że cudzoziemcy ubiegający się o udzielenie ochrony międzynarodowej w Polsce są uprawnieni do uzyskania tego świadczenia.

Jak wskazał NSA Rada Ministrów była upoważniona „wyłącznie do określenia w drodze rozporządzenia szczególnych warunków programu „Dobry start”, co żadną miarą nie może być uznane za stworzenie możliwości dokonania zmian w zakresie podmiotowym samej ustawy, wyznaczonym treścią art. 5 ust. 1. Takie założenie stawałoby bowiem w ewidentnej sprzeczności z treścią art. 87 ust. 1 i art. 92 ust. 1 Konstytucji RP.” Co więcej, NSA wyraźnie podkreślił, że

„Odstępstwa od treści upoważnienia nie mogą być usprawiedliwione względami praktycznymi ani potrzebami związanymi z rozstrzygnięciem konkretnych problemów prawnych.”

NSA wyraźnie stanął na stanowisku, iż organy administracji

„miały rację w tym sensie, że rozpatrując wniosek skarżącego zobligowane były zastosować przepis rozporządzenia (…) zgodnie z treścią art. 6 k.p.a. Ograny administracji publicznej nie zostały bowiem wyposażone w kompetencje do oceny zgodności aktów podstawowych z ustawami. (…) Jednakże, jeżeli w konkretnej sprawie sąd administracyjny, który związany jest tylko Konstytucją i ustawami (art. 178 ust. 1 Konstytucji RP), zobliguje organ do odstąpienia od stosowania regulacji rozporządzenia, ten ma obowiązek uwzględnić zalecenia sądu w tym zakresie i na gruncie konkretnej sprawy zastosować regulacje rozporządzenia w taki sposób, aby nie kolidowały z aktem hierarchicznie wyższym.”

Pomoc prawna w tej sprawie świadczona była przez r.pr. Magdalenę Sadowską.

Udostępnij