Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Rady ds. Uchodźców oraz poprzedzającą ją decyzję Szefa Urzędu ds. Cudzoziemców w sprawie uznania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej za niedopuszczalny. Sąd nakazał ponowne przeprowadzenie postępowania z uwzględnieniem dowodów, które zostały złożone w postępowaniu i równocześnie nie były znane organowi we wcześniejszych postępowaniach (wyrok z 18 kwietnia 2019 r. o sygn. IV SA/Wa 3394/18.

WSA w Warszawie: Zmiana choćby jednego elementu stanu faktycznego nie pozwala na uznanie kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej za niedopuszczalny

Organy obu instancji uznały wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej obywatelowi Rosji za niedopuszczalny. Był to jego trzeci wniosek. W toku wszystkich postępowań cudzoziemiec podawał tożsame podstawy żywionych przez niego obaw przed prześladowaniem i ryzykiem doznania poważnej krzywdy w kraju pochodzenia. W przedmiotowym postępowaniu cudzoziemiec złożył nowe, nie istniejące wcześniej dowody . Powołał się również na nowe, nieznane organowi okoliczności, które wystąpiły w toku trzeciego postępowania o udzielenie ochrony międzynarodowej dotyczące wydarzeń, które miały miejsce po wydaniu poprzednich, ostatecznych decyzji w sprawie o udzielenie ochrony międzynarodowej. Organ II instancji nie dokonał w toku postępowania odwoławczego oceny złożonych przez cudzoziemca wniosków dowodowych w postaci zindywidualizowanych opinii międzynarodowej organizacji zajmującej się ochroną praw człowieka dot. wydarzeń, które miały miejsce w stosunku do rodziny cudzoziemca przed opuszczeniem kraju pochodzenia oraz obawy dalszego prześladowania lub ryzyka doznania poważnej krzywdy w przypadku powrotu do kraju pochodzenia. . Co więcej, Rada ds. Uchodźców nie mogła wziąć pod uwagę jednego ze złożonych wniosków dowodowych, jako że wpłynął on do organu na kilka dni po wydaniu ostatecznej decyzji, jednakże przed wysłaniem decyzji do cudzoziemca.

WSA w Warszawie orzekł, że należy uznać dowody złożone przez stronę w toku postępowania odwoławczego za istotne dla sprawy, jako że „wskazują na możliwość ustalenia stanu faktycznego sprawy innego niż został przyjęty w zaskarżonej decyzji”. Zdaniem sądu organ administracji zobowiązany był „odnieść się do takiego wniosku dowodowego, nawet jeżeli takiego wniosku nie uwzględnia i wskazać przyczyny jego nieuwzględnienia.” Sąd podkreślił, że „zmiana stanu faktycznego co do choćby jednego z elementów ochrony międzynarodowej, dotyczących zarówno sytuacji w kraju pochodzenia, jak i indywidualnej sytuacji cudzoziemca powoduje, że kolejny wniosek o przyznanie ochrony międzynarodowej przestaje być oparty na tych samych podstawach”. W konsekwencji taki wniosek powinien zostać uznany za dopuszczalny.

Także w stosunku do członków rodziny cudzoziemca WSA w Warszawie w wyrokach z 10 kwietnia 2019 r. (IV SA/Wa 3400/18) oraz z 11 kwietnia 2019 r. (IV SA/Wa 3393/18) orzekł o uchyleniu zaskarżonej decyzji Rady ds. Uchodźców w przedmiocie uznania wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej za niedopuszczalny. We wskazanych orzeczeniach WSA w Warszawie wskazał, że nie można uznać za wystarczającą ocenę dowodu przywołanie przez organ w treści uzasadnienia decyzji jedynie nazwy wniosku dowodowego bez odniesienia się do jego treści (IV SA/Wa 3393/18). Takie działanie organu świadczy bowiem, o braku dokonania przez organ „stosownej merytorycznej oceny” (IV SA/Wa 3400/18).

Wykładnia dokonana przez sąd w powyższych sprawach wskazuje na niedopuszczalność swoistego automatycznego uznawania kolejnych wniosków o udzielnie ochrony międzynarodowej za niedopuszczalne bez porównania wszystkich złożonych dotychczas wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej oraz zgromadzonego w toku postępowań materiału dowodowego w kontekście ziszczenia się nowych okoliczności w sprawie.

We wszystkich trzech sprawach Stowarzyszenie Interwencji Prawnej zostało przyłączone do postępowań przed WSA w Warszawie. Stowarzyszenie było reprezentowane przez r.pr. Magdalenę Sadowską.

Udostępnij