Rada do Spraw Uchodźców oraz Urząd do Spraw Cudzoziemców potwierdzają- sam fakt skazania wyrokiem w sprawie karnej nie wystarcza by uznać, że cudzoziemiec stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa lub społeczeństwa i na tej podstawie odmówić dostępu do ochrony międzynarodowej.
Reprezentowanemu przez nas cudzoziemcowi w marcu 2021 r. Urząd do Spraw Cudzoziemców odmówił udzielenia ochrony międzynarodowej (jednocześnie przyznając ją małżonce i dzieciom cudzoziemca) powołując się art. 20 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tj. stwierdzając, iż stanowi on zagrożenie dla bezpieczeństw państwa w związku za skazanie wyrokiem sądu za posiadanie niewielkiej ilości narkotyków.
Od powyższej decyzji wnieśliśmy odwołanie, powołując się na orzecznictwo polskich sądów potwierdzające, że nie każde naruszenie przepisu prawa, w tym prawa karnego, świadczy o ziszczeniu się przesłanek związanych z bezpieczeństwem. W każdym przypadku nie wystarczy samo ogólne powołanie się przez organ administracji na powodowanie zagrożenia ze strony cudzoziemca, ale należy wykazać konkretne przesłanki uzasadniające przyjęcie takiego stanowiska (Wyrok WSA w Warszawie z dnia z 12 stycznia 2006 r., sygn. V SA/Wa 2351/05; wyrok NSA z dnia 22 października 2002 r., sygn. V SA 155/2002).
Rada do Spraw Uchodźców uchyliła powyższą decyzję również stwierdzając, że: „Organ pierwszej instancji powinien był rozważyć, czy sam fakt, że wnioskodawca poddał się dobrowolnie karze, przyznał się do winy, odbył karę jest wystarczający do tego by uznać, że zagraża on bezpieczeństwu publicznemu. Należy wziąć pod uwagę ciężar czynu jak i obecne sprawowanie wnioskodawcy”. Szef Urzędu do spraw Cudzoziemców powinien także „powinien zbadać, czy nie zostanie naruszona jedność rodziny jak i prawa małoletnich do wychowania się w rodzinie”.
Sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez Urząd do Spraw Cudzoziemców, który ostatecznie zrewidował swoje stanowisko i udzielił reprezentowanemu przez nas cudzoziemcowi ochrony uzupełniającej. W decyzji stwierdzono:
„Biorąc pod uwagę fakt, że małżonka i dzieci Cudzoziemca uzyskali w RP ochronę uzupełniającą organ postanowił zrewidować swoje wcześniejsze stanowisko w odniesieniu do poprzedniej oceny dot. zasadności zastosowania względem Strony art. 20 ust. 1 pkt 2 litc. C, a tym samym naruszenie zasady jedności rodziny, jak i prawa małoletnich dzieci Pana Z. do wychowywania się w rodzinie. Po ponownym przeanalizowaniu sprawy (…) organ wziął po uwagę nie tylko fakt dokonania przestępstwa, ale także jego ciężar oraz to czy Cudzoziemiec poniósł konsekwencje swego postępowania (…) biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, skalę przestępczego procederu oraz fakt, że wobec Aplikanta wszczęto odpowiednie procedury przez stosowane organy porządku publicznego, Szef Urzędu stwierdza, że powyższa sytuacja nie jest wystarczającą przesłanką do wykluczenia go z możliwości uzyskania ochrony uzupełniającej.”
Zdjęcie: Monstera | Pexels