Sąd Najwyższy uchylił postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie o dopuszczalności prawnej ekstradycji obywatela Rosji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania (postanowienie z 18 lutego 2010 r., sygn. akt III K 355/09).
Cudzoziemiec brał udział w konflikcie rosyjsko-czeczeńskim walcząc w formacjach czeczeńskich. W Polsce starał się o nadanie statusu uchodźcy. W tym okresie władze rosyjskie zwróciły się do Polski o jego wydanie w drodze ekstradycji zarzucając mu popełnienie czynów natury kryminalnej.
Sąd Okręgowy w Radomiu wyraził zgodę na wydanie cudzoziemca. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy przez Sąd Apelacyjny w Lublinie. Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację do Sądu Najwyższego wnosząc o uchylenie postanowień sądu I i II instancji.
Sąd Najwyższy uznał, że sąd II instancji w sposób niewystarczający rozpatrzył kwestię zagrożenia łamania praw i wolności cudzoziemca w razie jego wydalenia. Skutkowało to uchyleniem zaskarżonego postanowienia i przekazaniem sprawy sądowi II instancji do ponownego rozpoznania.
Stowarzyszenie Interwencji Prawnej, jako organizacja społeczna, brało udział w postępowaniu przed Sądem Najwyższym w charakterze przedstawiciela społecznego.
Sygn. akt IIIK 355/09