Wstrzymanie wykonania decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy do czasu zakończenia postępowania sądowo-administracyjnego stanowi o zachowaniu standardów rzetelnej procedury i urzeczywistnieniu prawa strony do sądu, które polega nie tylko na samym prawie do rozpoznania sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2015 r., sygn. akt II OZ 218/15, wstrzymał wykonanie decyzji (PDF) o odmowie nadania statusu uchodźcy, odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej oraz odmowie udzielenia zgody na pobyt tolerowany.

NSA podkreślił, że celem ochrony tymczasowej, tj. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, jest „ochrona przed skutkami, jakie wywołuje zaskarżone orzeczenie.” W przypadku decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy, cudzoziemiec zobowiązany jest do wyjazdu z Polski w terminie 30 dni od doręczenia decyzji organu II instancji. W przypadku niezastosowania się do tego obowiązku, możliwe jest wydanie w stosunku do niego decyzji o zobowiązaniu do powrotu. W ocenie sądu, wstrzymanie wykonania decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy oznacza, że 30 dniowy termin na opuszczenie Polski nie rozpoczyna swojego biegu, a więc nie można również zobowiązać cudzoziemca do opuszczenia terytorium Polski. Naczelny Sąd Administracyjny przywołał utrwaloną linię orzeczniczą, zgodnie z którą wstrzymanie wykonania decyzji do czasu zakończenia postępowania sądowo-administracyjnego w sprawie decyzji, która skutkuje wydaleniem z Polski cudzoziemca, „stanowi o zachowaniu standardów rzetelnej procedury i urzeczywistnieniu prawa strony do sądu, które polega nie tylko na samym prawie do rozpoznania sprawy.”

W wyniku postanowienia NSA cudzoziemiec nie może zostać wydalony przed rozpoznaniem jego skargi na decyzję o odmowie nadania statusu uchodźcy, odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej i odmowie udzielenia zgody na pobyt tolerowany, a tym samym zagwarantowana zostaje zasada non-refoulement.

Udostępnij