NSA przypomniał, że wstrzymanie wykonania decyzji, która skutkuje (nawet w sposób pośredni) wydaleniem, do czasu rozpoznania skargi przez sąd, stanowi o zachowaniu standardów rzetelnej procedury i urzeczywistnieniu prawa strony do sądu.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowił o wstrzymaniu wykonania decyzji Rady do Spraw Uchodźców o odmowie udzielenia ochrony międzynarodowej naszemu klientowi (wyrok z 1 kwietnia 2015 r., II OZ 218/15).
W związku ze zmianą przepisów od 1 maja 2014 r. w decyzji o odmowie udzielenia ochrony międzynarodowej nie orzeka się już o wydaleniu z terytorium Polski. Mimo wszystko zgodnie z art. 299 ust. 6 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach cudzoziemiec ma obowiązek opuścić Polskę w terminie 30 dni od daty doręczenia mu decyzji o odmowie udzielenia ochrony międzynarodowej niezależnie od tego czy złożył on skargę do sądu czy nie. W przypadku nieopuszczenia Polski w tym terminie, w stosunku do niego może zostać wszczęte postępowanie o zobowiązanie do powrotu (postępowanie deportacyjne). Cudzoziemiec taki traci prawo do legalnej pracy oraz do świadczeń socjalnych.
WSA w Warszawie orzekł, że wobec braku orzeczenia o wydaleniu w treści decyzji brak jest możliwości wstrzymania jej wykonania.
NSA uchylił postanowienie WSA w Warszawie i wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji wskazując, że skutkiem nieopuszczenia Polski przez cudzoziemca w okresie 30 dni jest zobowiązanie go do powrotu. W ocenie sądu skutek polegający na zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia Polski wynika z prawa i pomimo że nie został wprost zawarty w treści decyzji musi być uwzględniony przy orzekaniu o wstrzymaniu wykonania decyzji o odmowie udzielenia ochrony międzynarodowej. NSA przypomniał, że wstrzymanie wykonania decyzji, która skutkuje wydaleniem, do czasu rozpoznania skargi przez sąd, stanowi o zachowaniu standardów rzetelnej procedury i urzeczywistnieniu prawa strony do sądu.